aardappelziekte-belang

Algemeen  Belang  Symptomen  Biologie  Ziektecyclus  Bestrijding  Referenties

Effect van de aardappelziekte op de geschiedenis van de mens.

De aardappelziekte is de oorzaak van de grote Ierse hongersnood van 1845 -1848. De ziekte verspreidde zich in dat jaar over heel West-Europa en verwoestte daar de totale aardappeloogst. Door de politieke situatie kwam dit het hardst aan in Ierland, waar een groot deel van de bevolking totaal afhankelijk was van de aardappel als voedselbron. Uiteindelijk stierven er anderhalf miljoen Ieren van de honger, en emigreerden 1 miljoen mensen uit Ierland, voornamelijk naar de Verenigde Staten.
Lees meer over de Ierse aardappelhongersnood bij shocking stories>>.

Het belang vandaag de dag

De aardappelziekte is veruit de belangrijkste ziekte van aardappel. Aardappel is wereldwijd het vierde belangrijkste voedselgewas (na maïs, rijst en tarwe). De ziekte is een groot probleem in alle gematigde streken, vooral in vochtige jaren, vanwege zijn snelle verspreiding en zijn grote schade. Alleen een combinatie van bestrijdingsmethoden is effectief tegen deze ziekte, waardoor de kosten van bestrijding sterk oplopen. Verwacht wordt dat het nog vele jaren zal duren voor de aardappelziekte afdoende te bestrijden is.
Als er niets gedaan wordt om de aardappelziekte tegen te gaan heeft dat grote gevolgen voor de prijs van een frietje mèt. Bekijk de video maar eens en speel directeur van een frietfabriek.

De aardappelziekte en het begin van de plantenziektekunde

Vóór het optreden van de aardappelziekte in 1845 was er grote onduidelijkheid over het ontstaan van plantenziekten. De theorie van “spontane generatie”, die inhield dat schimmels en bacteriën spontaan verschenen op afstervende planten was nog algemeen gangbaar, en er was veel ongeloof over het feit dat minuscule organismen grote planten konden aantasten. De theorie dat ziekten werden veroorzaakt door ziekteverwekkers zoals schimmels en bacteriën en dat enkele sporen of cellen een ziekte konden veroorzaken kreeg echter geleidelijk meer aanhangers, totdat Louis Pasteur in 1863, werkend met bacteriën, daarvoor het bewijs leverde. Uiteindelijk was het Anton deBary die de wetenschappelijke wereld met degelijke studies kon overtuigen dat het witte schimmelpluis van P. infestans op geïnfecteerde planten de oorzaak was van de aardappelziekte. Door zijn verdiensten wordt hij wel beschouwd als ‘de vader van de plantenziektekunde’.