echtemeeldauw-bestrijding

AlgemeenBelangSymptomenBiologieZiektecyclusBestrijdingReferenties

Wat is er tegen te doen?

Resistente rassen

Er zijn van diverse plantensoorten rassen beschikbaar die resistent zijn tegen echte meeldauw. Het is heel belangrijk om die te gebruiken. Het ontstaan van nieuwe fysio’s, zoals bijvoorbeeld  bij graanmeeldauw, bemoeilijkt echter de toepassing.

Cultuurmaatregelen

Op kleine schaal, bijvoorbeeld in tuinen, of wanneer een beginnende aantasting zeer pleksgewijs plaatsvindt, is het mogelijk om aangetaste bladeren weg te halen om zodoende verspreiding zoveel mogelijk te voorkomen. Bij appel kunnen tijdens de winter de knoppen worden herkend waarin de schimmel overwintert. Aangetaste knoppen kunnen worden herkend aan uiteenwijken van de knopschubben. Door deze weg te snoeien, wordt het begin-inoculum gereduceerd. Soms vriezen deze knoppen dood en is er in het voorjaar minder meeldauw. Ook na het uitlopen kunnen aangetaste knoppen verwijderd worden.

 

Echte meeldauw (Sphaerotheca pannosa) op roos (Rosa sp.). Foto: Herman Stephan; copyright PPO Glastuinbouw; Bron: Resultaten Gewasbeschermingsprogramma's 397 2002-2005, Boonekamp, P.M. en van den Ende, J.E. (2006).
Echte meeldauw (Sphaerotheca pannosa) op roos.

 

Chemische bestrijding

Fungiciden zijn voor de praktijk erg belangrijk. Er moet voor gezorgd worden dat er in vroegtijdig stadium wordt gespoten, om te voorkomen dat  het gewas helemaal ‘onderloopt’ en er veel meer middel nodig is. Middelen die door de plant worden opgenomen (systemische middelen) hebben de voorkeur, omdat vooral het jonge blad erg gevoelig is voor meeldauw. Jong blad dat na het spuiten met een contact-fungicide is gevormd, heeft geen bescherming tegen de schimmel.

Het is belangrijk om zoveel mogelijk te combineren met resistente rassen en een waarschuwingssysteem om aantasting te kunnen timen. Franse druiventelers gebruiken echte meeldauw op roos als indicator voor de omstandigheden voor echte meeldauw op druif. Aan het begin en eind van elke rij druiven staat dan een meeldauw-gevoelige rozenplant. Wanneer er meeldauw op de roos verschijnt is het tijd voor een bespuiting. Omdat rozenmeeldauw en druivenmeeldauw door verschillende soorten veroorzaakt wordt kan de ziekteverwekker niet op de druif overspringen. De omstandigheden voor groei zijn voor beide soorten echter ongeveer gelijk. Door een vatbare roos te kiezen, weten ze wanneer de schimmels toe kunnen slaan, voordat er iets aan de druiven te zien is.

Het is erg belangrijk om tijdens het seizoen fungiciden met een verschillend werkingsmechanisme af te wisselen, om resistentie van de schimmel tegen bepaalde middelen tegen te gaan.