De slijmzwam Physarum polycephalum is een bijzonder geval: het ziet eruit als een felgele klodder slijm. In zijn zoektocht naar eten vormt deze slijmschimmel een zeer efficiënt netwerk van buisvormige draden. Eerder al bleek de slijmzwam gemakkelijk zijn weg te kunnen vinden in een doolhof. Als de kortste route gevonden is, worden de overbodige draden weer afgebroken.
In Japan hebben ze deze slijmzwam nu een spoorwegnetwerk voor de stad Tokio laten “ontwerpen”. Ze lieten P. polycephalum tussen verschillende havervlokken (“de stations”) groeien. Het dradennetwerk kwam aardig overeen met het bestaande spoorwegnetwerk. En het benaderde het optimale theoretische ontwerp zelfs meer dan het bestaande netwerk.
De slijmzwam groeit het liefst op donkere vochtige plekken, zoals op rottend hout of bladeren. De slijmklodder beweegt zich als het ware naar het donker toe, waarbij het een zilverachtig slijmspoor achterlaat. Deze eigenschap gebruikten Engelse onderzoekers om een plasmobot te maken. Een lichtgevoelige robot die aangestuurd wordt door een slijmzwam.