Een wekstof tegen aardappelmoeheid… Wat moet je je daar nu bij voorstellen? Is het een manier om vermoeide aardappelen wakker te schudden? Of een middeltje in het geval je geen trek meer hebt in aardappelen?
Nee, het zit zo: In de bodem leven aardappelcystenaaltjes (ook wel nematoden genoemd). Het zijn microscopisch kleine wormpjes die eitjes leggen die jarenlang onveranderd in de bodem overleven. Aardappelplanten scheiden via hun wortels bepaalde stofjes (chemische verbindingen) uit. Jonge cystenaaltjes reageren al op heel lage concentraties van deze zogenoemde wekstof. Door de wekstof wordt het aaltje in een eitje ‘wakker’ en komen de eitjes uit. De jonge nematoden worden door de uitgescheiden wekstof naar de plantenwortel gelokt. Vervolgens zullen ze de plantenwortel parasiteren en aantasten. Deze ziekte heet aardappelmoeheid.

 

Het idee is nu om de aaltjes uit de eitjes te lokken op een moment dat er nog niets groeit op het veld. Dit gebeurt met behulp van wekstof die verzameld is uit plantenwortels. Wanneer je deze tactiek van lure and starve (lokken en laten verhongeren) toepast vermindert de populatie aaltjes vanzelf. Deze manier om wekstoffen te gebruiken in plaats van chemische bestrijdingsmiddelen wordt nu onderzocht.