NIEUWS
De aanpak van bruinrot kost Nederland handenvol geld, maar is toch economisch rendabel
Dat stelt de Wageningse onderzoeker Annemarie Breukers, die op 12 januari 2007 op dit onderwerp is gepromoveerd. De huidige aanpak om verspreiding van bruinrot in aardappelen te voorkomen is enorm kostbaar, maar dat weegt ruimschoots op tegen de kosten wanneer er niets zou worden ondernomen. Exportverliezen zouden de pan uit rijzen wanneer de bruinrotbacterie bij een uitbraak niet zorgvuldig werd ingedamd.
Aardappel is voor de Nederlandse economie een heel belangrijk product. Aardappel is het vierde belangrijkste voedselgewas op aarde en Nederland produceert veel aardappels voor consumptie en om te dienen als pootgoed op plaatsen in de hele wereld. Het gezond houden van het gewas en het apart houden van besmette aardappels en percelen mag dan ook wat kosten. Partijen en percelen worden daarom regelmatig gecontroleerd door de Nederlandse Algemene Keuringsdienst (NAK) en de Plantenziektekundige Dienst. Ook gelden er strenge regels voor de teelt: de bruinrot-bacterie kan met beregeningswater verspreid worden. Daarom stelde de sector samen met de overheid gebieden in waar niet met oppervlaktewater pootgoed beregend mag worden. Beregenen uit een bron kan daar wel.
Sinds 1995 troffen diverse uitbraken van bruinrot de Nederlandse aardappelketen. De ziekte wordt veroorzaakt door de bacterie Ralstonia solanacearum. Bruinrot heeft binnen de Europese Unie een quarantainestatus. In de praktijk betekent dat dat alle lidstaten verplicht zijn verspreiding van de ziekte te voorkomen. Er mag op een besmet perceel een aantal jaar geen aardappels worden geteeld en alle machines die op het perceel komen moeten naderhand worden ontsmet.